Popeye op NES is een van die klassieke games in arcade-stijl waar je rondrent, het pakken van harten, muzieknoten of het spellen van "help" terwijl Brutus (ja, niet Bluto-weird, toch?) Je achtervolgt. De bedieningselementen zijn eenvoudig-gewoon wandelen en stoten, niet springen-maar die spinazie-power-up is een redder in nood. Sluit het blikje, en plotseling jij bent degene die Brutus stuurt.

Het heeft die ouderwetse charme waar de niveauslus als je te lang duurt, en de muziek blijft dagen in je hoofd. De eerste keer dat ik speelde, miste ik de spinazie volledig en werd ik verwoest. Geleerde les: houd daar altijd op in de gaten.

Absoluut een nostalgie -reis als je opgroeide met de cartoon of gewoon van rare NES -eigenaardigheden houdt.