Ultima: Runes of Virtue II یکی از آن RPG های SNES است که احساس می کند به موقع گم شده است - به اندازه نام های بزرگ چشمک زن نیست ، اما چیزی عجیب و غریب در مورد آن وجود دارد. شما شروع به انتخاب بین آواتار یا یک قهرمان سفارشی می کنید و صادقانه ، من با آواتار رفتم زیرا اسپری خنک تر به نظر می رسید. Overworld آن کلاسیک کلاسیک Ultima Vibe را به دست آورد ، اما Dungeons؟ آنها این معماهای عجیب و غریب و شبیه به پیچ و خم هستند که دائماً در حالی که اسکلت ها و لجن ها سعی می کنند روز خود را خراب کنند ، به بلوک ها و تله های گول زدن فشار می آورید.

مبارزه ساده - فقط به دشمنان حمله می کند - اما چالش واقعی این است که چگونه می توان بدون اینکه گیر بیفتید ، به سیاه چال ها حرکت کنید. این یک معمای اولیه وجود دارد که شما باید به ترتیب خاص مشعل ها را روشن کنید ، و سوگند می خورم که خیلی طولانی را صرف می کنم تا قبل از تحقق بازی ، در صورت صحبت با NPC ها ، به شما نکات می دهد. حرکت کلاسیک Ultima - همیشه گفتگو را بخوانید.

این به اندازه بازی های خط اصلی Ultima عمیق نیست ، اما برای یک RPG به سبک قابل حمل که بر روی SNE ها قرار گرفته است ، این کیفیت عجیب و غریب اعتیاد آور است. فقط انتظار یک حماسه گسترده را نداشته باشید-این بیشتر یک سیاه چال است که دارای یک فلسفه با فضیلت است.