خوب ، بنابراین Legend of Zelda: Quest Fournation اساساً نامه عشق کسی به Zelda اصلی است - اما به هم ریخته است. شما در یک Hyrule آشنا شروع می کنید ، به جز هیچ چیز جایی که قرار است باشد. آن سیاه چال اول؟ راه متوسط از آنچه من به یاد می آورم. نقشه Overworld شما را به فکر این فکر می کند که می دانید کجا بروید ، سپس Curveballs مانند غارهای پنهان را در پشت بوته های تصادفی پرتاب می کند.

موسیقی هنوز هم آن خوبی های کلاسیک Chiptune است ، اما این مشکل به "چرا همه چیز سعی در قتل من دارد" به زلدا دوم نزدیکتر است. خودم را در حال سوختن در معجون سریعتر از حد معمول ، و آن کلیدهای سیاه چال؟ آنها را جمع کنید. به من اعتماد کن

اگر شما اصلی را به مرگ بازی کرده اید ، این احساس می شود که در یک نسخه عجیب و مخفی از آن قرار گرفته اید-به کاوش های دلچسب قلب ، اما با پیچ و تاب های کافی برای نگه داشتن شما روی انگشتان پا. فقط انتظار نداشته باشید که گانون این بار آسان شود.