Karateka, Jordan Mechner'in Pers Prensi'nden önce ilk büyük oyunuydu ve kenarlarda kaba olduğunu söyleyebilirsiniz, ancak bu konuda garip bir şekilde büyüleyici bir şey var. Prenses Mariko'yu temelde şimdiye kadarki en jenerik kötü savaş ağası olan Akuma'dan kurtarmaya çalışan bu karate adamı (isim yok, sadece titreşim) olarak oynuyorsunuz. Kontroller sert ve dövüş pekmezden yumruk atıyormuş gibi geliyor, ancak rotoskoplanmış animasyonlar o zaman boyunca akıl almazdı.

Bu seyrek, karamsar arka planlarda-castle kapılar, mağaralar, bu tür şeyler-yürümeye başlıyorsunuz ve her birkaç adımda, bazı düşman bire bir kavga için ortaya çıkıyor. Sağlık çubukları yok, sadece yüksek veya düşük engellediğiniz bir duruş sistemi. Dağınık ve adamınız bu komik dramatik ölüm animasyonunda parçalanıyor. Müzik? Her şeyi bir şekilde daha yoğun hale getiren tek bir uğursuz davul.

Kısa, sinir bozucu ve kesinlikle modern standartlara göre dengelenmiyor, ancak üst üste beş kez yıkıldıktan sonra zamanlamayı çivilemede garip bir memnuniyet var. Sonunda prensesi yumruklama - bana güvenin.