Pokémon Stadium 2 is eigenlijk de N64 die zijn 3D -spieren buigt om je Pokémon -gevechten veel intenser te laten aanvoelen dan de game -jongen ooit zou kunnen trekken. Je hebt al je favorieten van goud en zilver in volledige polygonale glorie, en ja, het kijken naar typhlosie die door een hyperstraal in 3D is, wordt nooit oud.

De hoofdtekening is duidelijk de veldslagen-op basis van turn, maar veel flitsender dan de handheld-versies. Er is ook deze raar verslavende set mini-games (serieus, de lickitung sushi-eeting een is bizar leuk) en een hele academiemodus die je eigenlijk leert hoe je niet kunt zuigen aan het bouwen van teams. Als je een transfer Pak hebt, kun je zelfs je eigen Pokémon binnenhalen uit de Game Boy Games, wat cool is totdat je je realiseert dat je te weinig cyndaquil op het punt staat te worden verwoest door de AI.

Het is niet perfect - sommige van de animaties zijn janky volgens de normen van vandaag, en de stem van de omroeper zal je omhullen of je de tv laten dempen. Maar als je van old-school Pokémon houdt met een kant van nostalgie, is deze nog steeds een ontploffing.