Pokémon Stadium op N64 was de eerste keer dat we onze kleine game -jongensmonsters in volledige 3D -glorie te zien kregen, en man, voelde het toen als magie. Je zou je team overbrengen van rood/blauw/geel en plotseling gooiden je pixelateerde vrienden vuurballen en deden backflips in de juiste arena's.

De gevechten spelen zich af zoals de klassieke turn-based gevechten die je kent, maar met veel meer persoonlijkheid-zie je charizard eigenlijk vuur in plaats van het woord "Flamethrower" te flitsen, is nooit oud geworden. Er is een rare tevredenheid in het kijken naar je zorgvuldig opgeleide team uit de Game Boy Games die de premade -squadrons van de CPU verpesten.

Het gaat echter niet alleen om gevechten. De minigames zijn stom leuk met vrienden - ooit geprobeerd knoppen te puree om een lickitung sneller sushi te laten eten dan je buddy? Ja, dat is een ding. Het Pokémon -systeem van de huur betekent dat je er meteen in kunt springen, zelfs als je nog nooit de handgames hebt gespeeld, hoewel je je eigen team meeneemt zeker meer de moeite waard voelt.

Graphics zijn nu duidelijk gedateerd, maar voor 1999? Puur spektakel. Houd nog steeds stand als een geweldige couch multiplayer -game als je de kar en enkele controllers hebt.