استادیوم Pokémon در N64 اولین باری بود که ما به دیدن هیولاهای کوچک Game Boy خود با شکوه کامل سه بعدی و مرد ، در آن زمان احساس جادو کرد. شما می خواهید تیم خود را از قرمز/آبی/زرد منتقل کنید و ناگهان دوستان پیکسل شما در حال پرتاب توپ های آتشین و انجام پشت در عرصه های مناسب بودند.

نبردها مانند دعواهای مبتنی بر نوبت کلاسیک که شما می شناسید ، بازی می کنند ، اما با شخصیت بیشتری-با دیدن Charizard خود را به جای اینکه فقط کلمه "Flamethrower" را چشمک بزنید ، در واقع آتش نفس می کشید. این رضایت عجیب و غریب در تماشای تیم با دقت آموزش دیده شما از بازی های Game Boy ، جوخه های Premade CPU را خراب می کند.

این فقط مربوط به نبردها نیست. Minigames با دوستان احمقانه سرگرم کننده است - هر وقت دکمه های خرد شده را امتحان کنید تا یک لیکیتونگ سریعتر از دوست خود سوشی بخورید؟ بله ، این یک چیز است. سیستم اجاره پوکمون به این معنی است که حتی اگر هرگز بازی های دستی را انجام نداده اید ، می توانید به سمت راست پرش کنید ، هرچند که تیم شخصی خود را به طور قطع به شما پاداش بیشتری می بخشد.

گرافیک ها بدیهی است که اکنون قدمت دارند ، اما برای سال 1999؟ تماشای خالص. اگر سبد خرید و برخی از کنترلرها را دارید ، هنوز هم به عنوان یک بازی چند نفره کاناپه عالی برگزار می شود.