Pocket Monsters Stadium GS was in feite het dichtst in de buurt van onze gouden en zilveren teams in 3D vroeger. Je kiest je ploeg uit het johto -rooster - ik eindigde altijd met tyflosie en Ampharos op de een of andere manier - en gooit ze in deze flitsende gevechtsarena's waar de camera daadwerkelijk rondslapen als een goed stadiongevecht.

De gevechten voelen zwaarder aan dan de Game Boy -versies, met Pokémon die eigenlijk tegen elkaar dichtslaat in plaats van alleen knipperende sprites. Er is een rare tevredenheid in het kijken naar Feraligatr's Hydro Pump Blast over het scherm in dikke N64 -polygonen. En ja, de mini-games zijn dom leuk-vooral degene waar Clefairy mochi moet beuken voordat de tijd op is.

Het is niet perfect (veel succes met het vinden van iemand om met tegenwoordig multiplayer te spelen), maar als je ooit je Gen 2 -team in drie dimensies wilde zien gooien, was dit de enige manier om het toen te doen.