Mission Impossible op N64 is een van die stiekeme, methodische spellen waarbij je je eigenlijk een spion voelt-als je sommige janky controles uit de late jaren 90 niet erg vindt. Je begint met het rappen in een besneeuwde ambassade en krijgt onmiddellijk die klassieke "Wacht, hoe hurk ik zelfs?" Moment voordat je je realiseert dat bewakers je over seconden zullen zien als je gewoon in wapens rent.

De niveaus zijn deze raar bevredigende puzzelboxen-disguides, keycard swipes, hacking-minigames die voelen alsof ze zijn ontworpen door iemand die alleen van computers had gehoord. De Spanje -versie is identiek aan de VS voor zover ik kan zien, alleen met Spaanse tekst. Graphics zijn blocky als de hel, maar de spanning wanneer je je in een opening verstopt terwijl bewakers hieronder nog steeds standhouden.

Eerlijk gezegd, de helft van het plezier faalt spectaculair en herladen totdat je die perfecte stille takedown nagelt.