Oké, dus koning Arthur & The Knights of Justice op SNES is eigenlijk wat er gebeurt als je Arthuriaanse legende neemt en een voetbalteam uit de toekomst in gooit. Ja, het is raar - maar raar op die leuke, vroege jaren 90 manier waarop niemand zich afvroeg waarom Knights schoudervullingen had.

Je begint met het kiezen van je ridder (ik ging altijd met Lancelot omdat, kom op, hij heeft de snelheid), en dan is het rechtstreeks in zijkrollende actie. Swords klinken, vijanden exploderen in kleine pixelateerde trekjes, en soms rijd je gewoon een paard door een kasteel dat skeletten smaakt. De niveaus mengen gevechten met lichte puzzel dingen-zoals het duwen van blokken of het vinden van verborgen schakelaars-maar niets te hersenen.

Wat cool is, is ruilen tussen Knights Mid-Game. Moet u een opening oversteken? Schakel over naar de man met de grijphaak. Geconfronteerd met een baas? Misschien werkt de ridder met de Shield Bash beter. Het is janky op die oude-snes manier, maar het heeft charme. En die soundtrack? Pure middeleeuwse synth knallers.

Verwacht gewoon geen diepe overlevering - dit gaat meer over het slaan van monsters met een zwaard terwijl je doet alsof je in een cartoon op zaterdagochtend zit. Dat is eerlijk gezegd alles wat ik wilde.