Tamam, bu yüzden Kral Arthur ve Snes'teki Adalet Şövalyeleri, Arthur efsanesini alırsanız ve gelecekten bir futbol takımına atarsanız ne olur. Evet, garip - ama kimsenin şövalyelerin neden omuz pedleri olmadığını sorgulamadığı eğlenceli, 90'ların başında garip.

Şövalyeni seçmeye başlıyorsunuz (her zaman Lancelot ile gittim çünkü hadi, hız var) ve sonra doğrudan yan kaydırma eylemine dönüşüyor. Kılıçlar clank, düşmanlar küçük pikselli puflara patladı ve bazen sadece bir kale şeridi olan iskeletlerden bir ata biniyorsunuz. Seviyeler, blokları itmek veya gizli anahtarları bulmak gibi hafif bulmaca eşyalarıyla mücadele eder, ancak hiçbir şey çok beyin eritmesidir.

Havalı olan, oyun ortasında Şövalyeler arasında değişmek. Bir boşluğu geçmeniz mi gerekiyor? Boşan kancalı adama geçin. Bir patronla karşı karşıya mı? Belki Shield Bash ile Şövalye daha iyi çalışır. O eski snes yolunda janky, ama cazibesi var. Ve bu film müziği? Saf Ortaçağ Synth Bangers.

Sadece derin bir irfan beklemeyin - bu, Cumartesi sabahı bir karikatürde olduğunuzu iddia ederken canavarları bir kılıçla sarmakla ilgilidir. Dürüst olmak gerekirse, istediğim tek şey.