خوب ، بنابراین پادشاه آرتور و شوالیه های عدالت در SNES اساساً اتفاقی است که اگر افسانه آرتوریان را بگیرید و از آینده یک تیم فوتبال را پرتاب کنید. بله ، عجیب است - اما در آن سرگرم کننده ، در اوایل دهه 90 عجیب است که هیچ کس از این سوال که چرا شوالیه ها لنت های شانه ای دارند ، سؤال نمی کند.

شما شروع به انتخاب شوالیه خود می کنید (من همیشه با Lancelot رفتم زیرا ، بیا ، او سرعت گرفت) ، و سپس مستقیماً به عمل پیمایشی جانبی می رسد. شمشیرها می چسبانند ، دشمنان در پف های کوچک پیکسل منفجر می شوند ، و گاهی اوقات شما فقط یک اسب را از طریق اسکلت های خرد شده قلعه سوار می کنید. سطح مبارزه با مواد پازل سبک-مانند بلوک های فشار یا پیدا کردن سوئیچ های پنهان-اما هیچ چیز بیش از حد ذوب مغزی نیست.

جالب اینجاست که بین بازی های میانی شوالیه تعویض می شود. آیا نیاز به عبور از شکاف دارید؟ با قلاب چنگ زدن به آن مرد تغییر دهید. با رئیس روبرو هستید؟ شاید شوالیه با Shield Bash بهتر کار کند. این به همان روش قدیمی و قدیمی است ، اما جذابیت دارد. و آن موسیقی متن؟ بنگرهای مصنوعی خالص قرون وسطایی.

فقط انتظار لور عمیق را نداشته باشید - این بیشتر در مورد هیولا با شمشیر است در حالی که وانمود می کنید که در یک کارتون صبح شنبه هستید. که صادقانه تمام آنچه که من می خواستم است.