Hot Wheels: Turbo Racing op N64 is eigenlijk wat er gebeurt als je die kleine speelgoedauto's uit je jeugd haalt en de snelheid tot 11 haalt. Je hebt alle klassieke hot wheels -ontwerpen - sommige ontgrendelbare ontgrendelen - maar ze hanteren eigenlijk eigenlijk als goede racers, niet alleen plastic speelgoed. De tracks zijn op de beste manier belachelijk, met lussen, sprongen en snelkoppelingen die een echte ingenieur flauw zouden laten doen.

Eerste race in, je zult waarschijnlijk een kurkentrekker wegvagen, omdat, ja, natuurkunde neemt hier een achterbank voor de lol. Maar als je eenmaal onder de knie krijgt van hellingen en rondhoeken rond hoeken, is het pure arcade -chaos. De AI is niet brutaal, maar veel succes niet om een race opnieuw te starten om die perfecte vatrol in de lucht te nagelen. Het is het soort spel waarbij je jezelf om 2 uur 'Nog een race' vertelt.

Als je de dagen mist dat racegames meer over wilde tracks waren dan de realistische bandenfysica, is dit een nostalgie -reis met Nitro bijgevoegd.