Final Fantasy I & II: Dawn of Souls is eigenlijk een gepolijste dubbele functie van de eerste twee Final Fantasy-games, maar met enkele leuke extra's. De pixelkunst kreeg een gloei, het gevecht voelt soepeler aan, en er zijn deze nieuwe optionele kerkers die niet in de originelen waren-goed als je van malen voor zeldzame buit of gewoon meer wilt na het hoofdverhaal.

FFI is je klassieke "Pick Four Jobs and Go Kill Chaos" -opstelling-eenvoudig maar bevredigend, vooral als je van old-school RPG's houdt waar je je feestcomp. FFII is de rare met dat experimentele nivelleringssysteem waarbij het gebruik van vaardigheden ze sterker maakt (zwaaitjes veel, worden gezwol). Het is janky maar nogal charmant als je er eenmaal aan went.

Eerlijk gezegd is dit de beste manier om deze te spelen, tenzij je een purist bent die de NES -versies met al hun onhandige glorie wil.