Final Fantasy Tactics Advance is een van die spellen die gewoon bij je blijft. Je begint als deze jongen, Marche, die met zijn vrienden in een fantasieversie van Iralice wordt gezogen - behalve dat ze niet willen vertrekken. Het verhaal heeft deze rare, bijna verontrustende charme, waar de wereld dromerig aanvoelt maar ook nogal gevaarlijk.

Battles spelen op deze rasterkaarten waar positionering net zo belangrijk is als je aanvallen. In het begin slaat je gewoon een ragtag -team samen, maar niet lang ben je geobsedeerd door werkklassen - zoals, verander ik deze man in een ninja of een dragoon? Het rechtersysteem voegt deze rare laag toe waar bepaalde bewegingen halverwege het gevecht zijn verboden, dus je moet je meteen aanpassen.

Het heeft ook die klassieke GBA Pixel -kunst - zwakke kleuren, chibi -sprites, maar met deze raar melancholische toon eronder. De muziek is allemaal zachte fluiten en harpen totdat de gevecht begint, en dan ben je plotseling gehyped. Als je van strategie RPG's houdt, is dit een no-brainer.