Final Fantasy IV Advance is een van die RPG's die gewoon bij je blijft. Je begint als Cecil, deze broeierige Dark Knight met een serieus geval van moreel conflict, en het is niet lang voordat je een wild avontuur meegemaakt met luchtschepen, verraad en een feest dat eigenlijk als echte mensen aanvoelt (nou ja, zo echt als fantasy -personages worden). De Pixel Art houdt nog steeds stand, vooral met de helderdere kleuren van de GBA - de spell -effecten knallen veel meer dan het SNES -origineel.

Wat me verbaasde, was hoe snel het verhaal beweegt. Geen eindeloze tutorials hier - je vecht tegen mist draken en omgaan met politiek drama binnen het eerste uur. De nieuwe vertaling helpt ook; Kain's angstige toespraken raken nu harder. En ja, de bonuskerkers zijn netjes als je van het slijpen na de game houdt, maar eerlijk gezegd? De wendingen van de Main Quest en die moordende soundtrack zijn wat je aan je GBA -scherm houdt. Het is het soort spel dat je eindigt en meteen wilt opnieuw spelen om al het kleine voorschaduwing te vangen dat je hebt gemist.