Dark Rift op N64 is een van die rare, janky vechtspellen die op de een of andere manier nog steeds bij je blijft. De personages zijn overal - Cyborgs, demonen, een kerel met een vlammend zwaard - en het gevecht voelt in het begin onhandig, maar op een manier waardoor je erachter wilt komen. De graphics waren voor die tijd eigenlijk behoorlijk solide, vooral de podia met hun rare zwevende platforms en donkere fantasievibes.

Multiplayer is echter waar het schijnt. Mijn vrienden en ik verspilden uren om belachelijke combo's te landen met Zenmuron (de Samurai -man) of gewoon projectielen spammen met dat griezelige zwevende oogbalkpersonage. Het is niet zo gepolijst als, zeg, Tekken of Soulcalibur, maar er is iets vreemds bevredigend aan de manier waarop de hits verbinding maken. Als je obscure '90s jagers graaft, is deze een paar rondes waard.