Dark Rift on N64 یکی از آن بازی های عجیب و غریب و جنگی است که به نوعی هنوز با شما می چسبد. شخصیت ها در همه جا قرار دارند - سایبورگ ، شیاطین ، یک شخص با شمشیر شعله ور - و در ابتدا جنگی احساس ناراحتی می کند ، اما به گونه ای که باعث می شود شما بخواهید آن را بفهمید. این گرافیک ها در واقع برای زمان بسیار خوب بودند ، به خصوص مراحل با سیستم عامل های عجیب و غریب شناور و لرزش های خیالی تاریک.

چند نفره جایی است که می درخشد. من و دوستانم ساعتها در تلاش بودیم تا با Zenmuron (پسر سامورایی) یا فقط پرتابه های اسپم را با آن شخصیت چشمگیر و شناور ، پرتابه های مسخره ای را به زمین بیاندازیم. این به اندازه ، مثلاً Tekken یا Soulcalibur صیقلی نیست ، اما در مورد نحوه اتصال بازدیدها چیزی عجیب و غریب رضایت بخش است. اگر مبارزان مبهم دهه 90 را حفر کنید ، این ارزش چند دور دارد.