Oké, dus Castlevania: Legacy of Darkness is eigenlijk de N64 die zijn best doet om 3D Castlevania te doen - en eerlijk gezegd? Het heeft deze rare, janky charme. Je begint als deze weerwolf kerel genaamd Cornell (of een van de drie andere personages later), en meteen spring je rond blocky gotische torens, skeletten kloppen en proberen niet van de randen te vallen omdat de camera een nachtmerrie is.

Het hele dag-nacht cyclus-ding is eigenlijk belangrijk-sommige vijanden worden sterker in het donker, en de sfeer verschuift van "Spooky Castle" naar "Oh god waarom gloeit alles nu rood." De muziek is allemaal dramatische organen en koren, die helpen het gotische horror -ding te verkopen, zelfs als de afbeeldingen niet geweldig zijn geworden. Pro -tip: bijlen zijn je beste vriend tegen vliegende vijanden, maar veel geluk dat je dat uitzoeken zonder eerst een paar hits te eten.

Het is geen symfonie van de nacht, maar als je van rare N64 -experimenten houdt of gewoon Dracula's kasteel in een ongemakkelijke vroege 3D wilt zien, is het een leuke tijd. Sta je gewoon vast voor wat onhandige platforms.