Captain Planet & the Planeteers on Sega Genesis is een van die raar charmante gelicentieerde games uit de jaren 90 die daadwerkelijk iets anders proberen te doen. Je begint te plukken tussen de planeteers - elk met hun eigen elementaire kracht - en eerlijk gezegd ging ik altijd eerst met Wheeler omdat het gooien van vuurballen gewoon goed voelde.

De niveaus zijn verrassend gevarieerd voor een cartoon tie-in. Het ene moment spring je door een vervuilde stad, het volgende moment ontwijk je giftig afval in een industriële nachtmerrie. De puzzels zijn eenvoudig maar bevredigend, zoals het gebruik van Kwame's wijnstokken om over gaten te slingeren of Ma-Ti's hartkracht om ... nou, eerlijk gezegd, die was nogal nutteloos. Captain Planet verschijnt als je superbeweging, en ja, het is zo belachelijk als je zou hopen.

Het is janky op die klassieke Genesis-manier, maar er is iets vertederends over hoe moeilijk het is voor de eco-message. Je zult het geweldig vinden voor de nostalgie of haat het voor het onhandige platform-geen tussendoor. Toch wordt het ontploffen van vervuilers met windkrachten nooit oud.