Banjo-toooie is een van die N64-klassiekers die alleen maar charme straalt. Je bent terug als Banjo en Kazooie, dit keer tegenover Gruntilda (alweer) in een groter, vreemder avontuur. De werelden zijn enorm in vergelijking met de eerste game, zoals, zul je werkelijke uren doorbrengen met porren rond Isle O 'Hags om erachter te komen waar alles verbindt.

Waar ik van hou is hoe de Moveset uitbreidt. Je hebt opgesplitste vaardigheden waar Banjo en Kazooie kunnen scheiden, nieuwe transformaties (de T-Rex is belachelijk op de beste manier), en deze raar bevredigende puzzelopstellingen waarbij je eieren in pijpen of timing springt precies goed. Sommige van de latere niveaus worden brutaal, maar in dat goede "Ik zal dit uiteindelijk uitzoeken" manier.

Ook houdt de humor stand. De dialoog is nog steeds pittig, de personages zijn gek en er is dit ene moment met een toilet dat me veel moeilijker maakte dan het had moeten hebben. Als je de eerste game leuk vond, draait deze alles omhoog - ten goede of slechter, afhankelijk van hoe verloren je je bereid bent om in een moeras vol drijfzand te komen.