Dus, het leven van een bug op N64-ja, het is een van die film-tie-ins uit de jaren 90, maar eerlijk gezegd? Het is veel beter dan het recht had te zijn. Je speelt als flik, deze ongemakkelijke kleine mier die per ongeluk de voedselvoorraad van de kolonie (oeps) blijft slopen, en het hele ding voelt als een rare mix van platforms en lichte puzzeloplossing. De niveaus zijn deze grote, dikke 3D -ruimtes waar je zaden rolt, grasshoppers ontwijkt en af en toe andere insecten werven om te helpen.

Het eerste wat je zult merken: de kleuren. Alles is super helder, alsof iemand de verzadiging tot Max heeft gebracht. De Ant Hill voelt gezellig aan op die laag-poly N64-manier, en de buitengebieden hebben deze wazige, zonovergoten look die vreemd nostalgisch is. Besturingselementen zijn een beetje stijf - typisch voor het tijdperk - maar als je eenmaal went aan het springen op bladeren en dingen rondduwt, is het nogal bevredigend. Ook de sprinkhanen? Veel meer intimiderend als je mierformaat bent.

Het zal je niet verbazen, maar als je van rare kleine platformers uit dit tijdperk houdt, is het een leuke tijd. Verwacht gewoon niet dat het standhoudt zoals banjo-kazooie of zo.