Super Metroid یکی از آن بازی هایی است که فقط به شما می چسبد. شما در کشتی ساموس شروع می کنید و روی Zebes فرود می آیید - این سیاره بی نظیر و بیگانه که در آن همه چیز به روش بدترین (یا بهترین؟) زنده می شود. موسیقی در حال خزیدن ، تمام مصنوعات جوی و پژواک های دور است ، و شما بلافاصله می دانید که برای چیز خاصی وارد می شوید.

در ابتدا ، شما فقط توپ بازوی اصلی خود و یک دکمه پرش را به دست آورده اید ، اما قبل از مدت طولانی ، به عنوان یک توپ مورف ، به تونل های ریز می روید ، دشمنان را یخ می زنید تا از آنها به عنوان سیستم عامل استفاده کنند و شکار برای گسترش موشک های پنهان. طراحی سطح مجنون است. و کارفرمایان؟ ریدلی هنوز کابوس به من می دهد.

آنچه واقعاً من را به خود جلب می کند این است که چگونه بازی دست شما را نگه نمی دارد. هیچ نقطه ای از راه ، بدون نشانگر تلاش نیست - فقط شما ، صفحه نقشه و آن احساس روده که سه ساعت پیش چیزی را در آن اتاق از دست داده اید. این به بهترین شکل ممکن ناامید کننده است. اگر هرگز آن را بازی نکرده اید ، به خودتان مدیون هستید که این شاهکار را تجربه کنید.