Super Castlevania IV در SNES یکی از آن بازی هایی است که از لحظه شروع کار احساس می کند . موسیقی متن فیلم مودی گوتیک شروع به کار می کند ، و ناگهان شما سیمون بلمونت هستید ، شلاق در دست دارید و قلعه دراکولا را مانند شخصی خود طوفان می کنید. سطح اول شما را به سمت راست می اندازد-زامبی هایی که به سمت شما تعقیب می کنند ، خفاش ها از هیچ جا بمباران می شوند ، و آن سرهای لعنتی مدوسا که بعد از این همه سال هنوز مرا به هم می ریزند.

آنچه واقعاً برجسته است این است که همه چیز صاف است. جلوه های SNES Mode 7 در هنگام صعود از پله ها ، زمینه ها را پیچانده و پیچ می کند ، و شلاق سیمون این ضربه محکم و ناگهانی را به آن رضایت بخش دارد-راه بهتر از نسخه Stiff NES. خود را در هر گوشه ای نیز می بینید ، زیرا قدرت های پنهان در پشت دیوارهای قابل شکر وجود دارد (به دنبال ترک ها باشید).

سخت است ، اما ناعادلانه نیست. شما به خصوص در برابر کارفرمایانی مانند Slogra Tossing Bone می میرد ، اما هر شکست احساس می کند که اگر می خواهید پرش خود را بهتر کنید ، می توانستید آن حمله را گول بزنید. و آن کشش نهایی از طریق اتاق تاج و تخت دراکولا؟ آدرنالین خالص. این اوج Castlevania است - عضلانی ، مجازات و به طرز عجیبی اعتیاد آور حتی وقتی باعث می شود شما در صفحه فریاد بزنید.