خوب ، بنابراین Soul Blade در SNES - این یک گوهر کوچک عجیب است. شما یک جنگجو را انتخاب می کنید ، هرکدام حرکات شمشیر کاملاً خاص و دلپذیر خود را دارند و فقط در این عرصه های پیکسل به آن می روید. کنترل ها یک ثانیه طول می کشد تا کلیک کند (به طور جدی ، چرا حمله سنگین به آن دکمه نقشه برداری شده است؟) ، اما پس از انجام این کار ، چیزی رضایت بخش در مورد فرود یک برش کاملاً به موقع وجود دارد.

Sprites به طور شگفت آور برای یک جنگنده 16 بیتی مفصل است-مانند ، شما در واقع می توانید هنگام بلوک کردن ، غوطه ها را در زره ببینید. و موسیقی؟ همه رشته های مصنوعی دراماتیک که به نوعی باعث می شوند هر مسابقه مانند یک دوئل به مرگ احساس شود. من همیشه پسر سامورایی را انتخاب می کردم زیرا موضع iaido او جالب به نظر می رسید ، حتی اگر من با او گم می شدم.

این در آن مدرسه قدیمی است که در آن نیمی از سرگرمی ها می فهمند که حتی چه کار می کند. دقیقاً متعادل نیست ، اما چه کسی اهمیت می دهد که وقتی به صفحه فریاد می زنید ، زیرا دوست شما سه بار پشت سر هم همان حرکت را اسپم کرد؟ دلتنگی خالص ، اما نوع خوب.