پارک ژوراسیک در SNES یکی از آن سنگهای عجیب و غریب و عجیب و غریب از دوره 16 بیتی است-مانند آنچه انتظار دارید بازی نمی کند ، اما به نوعی این بخشی از جذابیت است. شما به عنوان دکتر گرانت شروع می کنید ، مسلح به هیچ چیز جز اسلحه حیرت انگیز و اعتماد به نفس نابسامان زیادی هستید و در راهروهای آزمایشگاهی شخص اول که احساس می کنند مستقیم از یک بازی ترسناک بقا هستند ، از Raptors گذشته است. سپس ناگهان ، BAM-شما در حال پیمایش در میان جنگل ها هستید ، و مانند نوعی سطح ماریو آلوده به دینو ، در حال جمع شدن هستید.

گرافیک؟ با کمال تعجب برای یک عنوان SNES ، با آن صحنه های سبز عمیق و صحنه های شبانه. و بله ، T-Rex هنوز هم قلب شما را هنگام سقوط از طریق درختان می اندازد. پازل ها می توانند رمزنگاری باشند (چرا کلیدهای زیادی وجود دارد؟) ، و کنترل ها عادت می کنند ، اما چیزی در مورد تنش شنیدن صدای جیغ های رپتور وجود دارد در حالی که شما با یک صفحه کلید که فقط کار می کند ، می شود. این کثیف است ، استرس زا است ، و کاملاً ناخن "اوه نه ، من قطعاً قرار نیست اینجا باشم"

اگر با این یکی بزرگ شده اید ، دلتنگی به سختی برخورد می کند. اگر اینطور نیست ، دست و پنجه نرم کنید - این یک کپسول زمانی از طراحی بازی دهه 90 است ، برای بهتر یا بدتر.