تا به حال خواسته اید در دنیایی جادوگر باشید که هر طلسم مانند قفل یک راز احساس می کند؟ این تحریک در SNES است. شما فقط با یک توپ آتشین اصلی - فانتزی - اما در چند سطح ، شروع به مخلوط کردن معجون می کنید ، آشناهای کمی عجیب و غریب را احضار می کنید ، و بین جزایر شناور مانند نوعی متخصص پارکور جادویی تند می زنید.

Pixel Art آن درخشش گرم ، 16 بیتی و موسیقی را به خود اختصاص داده است؟ دلتنگی خالص. برخی از معماها باعث شده است که سرم را خراشیده کنم (چرا این درب فقط اگر ابتدا به قورباغه تبدیل شوم؟) باز می شود ، اما فهمیدن آنها احساس می کند که کد را ترک می کند. و بله ، بستر نرم افزاری می تواند فریبنده باشد - این بلوک های ناپدید شده به هم نمی خورند.

اگر روزهایی را که بازی ها دست شما را نگه نمی داشتند از دست نمی دهید و هر طلسم جدید مانند پاداش احساس می کرد ، این شخص جذابیت مدرسه قدیمی را در لکه ها به دست آورد.