Zero-tolerantie is een van die rare kleine Genesis-edelstenen die op de een of andere manier een first-person shooter trok toen niemand dacht dat de console ermee aankan. Je maakt deel uit van een ploeg van vijf man die op een ruimtestation is gevallen die door buitenaardse wezens werd overspoeld-denk aan aliens maar met dikke pixelateerde gangen en flikkeringssprites. De bedieningselementen duren even om te wennen (geen tweelingstick die hier richt), maar zodra je je aanpast, is het verrassend gespannen kruipend door slecht verlichte zalen, nooit helemaal zeker wat er om de volgende hoek is.

Wat cool is, is dat je meteen kunt schakelen tussen squadronleden - elk heeft verschillende statistieken, dus als je zware wapenman naar beneden gaat, zit je plotseling vast aan de erwtenschutter van de medic. En ja, de graphics zijn ruw volgens de normen van vandaag, maar toen? Blies mijn gedachten dat dit helemaal geen Genesis liep. Kijk gewoon uit voor de liftmuziek - op de een of andere manier is dat het engste deel.