Wereldbeker 98 op N64 was een van die spellen waardoor je het gevoel gaf dat je eigenlijk op het toernooi was. De stadions hadden deze korrelige charme uit de late jaren '90 en het publieksgeluid zou opzwellen als je dicht bij de doos kwam-eenvoudig maar effectief. Ik herinner me dat ik Brazilië eerst had geplukt omdat Ronaldo niet te stoppen was, maar het spelen als underdog -teams zoals Jamaica was ook vreemd leuk.

De bedieningselementen waren eenvoudig - geen chique vaardigheidsbewegingen, gewoon solide passeren en schieten - maar wedstrijden werden nog steeds gespannen, vooral in knock -outrondes. En die soundtrack? Pure nostalgie. Het is niet de diepste voetbalkim, maar voor Quick Couch Multiplayer of het herbeleven van die '98 Wereldbeker -sfeer, houdt het beter vast dan je zou verwachten.