جام جهانی 98 در N64 یکی از آن بازی هایی بود که باعث می شد احساس کنید واقعاً در این مسابقات حضور دارید. این استادیوم ها این جذابیت غلیظ و اواخر دهه 90 را داشتند و با نزدیک شدن به جعبه ، صدای جمعیت متورم می شود-به صورت ساده اما مؤثر. من به یاد دارم که اول برزیل را انتخاب کردم زیرا ، خوب ، رونالدو غیرقابل توقف بود ، اما بازی کردن به عنوان تیم های زیربنایی مانند جامائیکا نیز به طرز عجیبی سرگرم کننده بود.

کنترل ها ساده بودند - هیچ حرکتی فانتزی ، فقط عبور و عکسبرداری محکم - اما مسابقات هنوز هم تنش پیدا می کردند ، به خصوص در دور حذفی. و آن موسیقی متن؟ دلتنگی خالص. این عمیق ترین سیم کارت فوتبال نیست ، اما برای چند نفره سریع مبل یا تسکین آن در جام جهانی 98 ، بهتر از آنچه انتظار دارید ، حفظ می شود.