Oorlogsgoden op N64 is een van die middellange jagers die op de een of andere manier bij je blijft-het is janky op plaatsen, maar er is iets vreemds om je vrienden in elkaar te slaan als een stel overdreven mythologische goden. Het rooster heeft alles, van een bliksem-zwaaiende donder godheid tot een enge, klauw onderwereldmonster, en elk voelt net anders genoeg om mee te rommelen.

De 3D -arena's zijn onhandig volgens de normen van vandaag, maar toen voelde rond het slagveld een beetje fris. Speciale bewegingen zijn bevredigend om uit te trekken zodra je de timing naar beneden krijgt, hoewel veel geluk met het landen van enkele flitsende combo's zonder oefening. Het is niet zo gepolijst als, zeg, Tekken of Soulcalibur, maar als je van obscure vechtgames met persoonlijkheid houdt, heeft deze een rare charme.

Verwacht gewoon geen evenwichtige competitieve ervaring - de helft van het plezier is lachen om hoe belachelijk sommige aanvallen eruit zien.