Man, WWF No Mercy on N64 is nog steeds een van de beste worstelspellen ooit gemaakt. Je begint te plukken vanuit een gestapelde selectie - Stone Cold, The Rock, Triple H - de hele legendes van de late jaren 90. De bedieningselementen voelen verrassend soepel aan voor een N64 -game, en binnen enkele minuten trek je opgestapelde en duik uit de spanschroef alsof het WrestleMania is.

Wat me echt verslaafd was, was de verhaalmodus. Het zijn niet alleen willekeurige wedstrijden - je krijgt eigenlijk rivaliteit, backstage vechtpartijen en zelfs enkele cheesy maar leuke tussenfilmpjes. En als je moe wordt van het spelen als de gebruikelijke verdachten, kun je diep in karaktercreatie ingaan en een aantal echt belachelijke aangepaste worstelaars maken (ik heb misschien uren doorgebracht met het geven van mijn neon groene panty's en een lucha -masker).

Zelfs de wapens voelen zwaar aan - het schieten van een stalen stoel verbindt zich met een bevredigende * thwack * dat nieuwere worstelspellen nog steeds moeite hebben om te matchen. Het is veel beter verouderd dan waar het recht op had.