Vigilante 8 op N64 is in feite een auto -gevechten met een zoete sfeer uit de jaren '70 - denk aan spierauto's, woestijn snelwegen en veel te veel raketwerpers. Je kiest een chauffeur (elk met hun eigen rit en achtergrondverhaal) en verrast vervolgens alle anderen in chaotische arena -gevechten. De kaarten zijn verrassend gevarieerd - het ene moment dat je olietanker explosies ontwijkt in een autokerkhof, de volgende keer dat je rond een skigebied skidt terwijl lawines de helft van het nummer begraven.

Wat ik leuk vind, is hoe de wapens zwaar aanvoelen - het kloppen van een homing -raket precies goed stuurt auto's om te knippen over het einde, en de machinegeweren kauwen daadwerkelijk op het terrein. De single-player-campagne heeft deze goofy samenzweringsplot, maar het echte plezier is bank multiplayer. Vier spelers, onbeperkte chaos, en die ene vriend die altijd de schoolbus kiest met vlammen. Goede tijden.

Het is net als de neef van Twisted Metal, maar met veel betere drijvende fysica.