Oké, dus stel je Zelda voor, maar in plaats van door vijanden te snijden met een zwaard, lost je deze verrassend lastige puzzels op - zoals, het soort waar je een stap terug doet en gaat: "Wacht, hoe heb ik dat niet gezien?" Minstens twee keer per kerker. De overworld ziet er gezellig en bekend uit, maar elk scherm heeft een nieuwe wending op het pushen van blokkeren, schakelaars-flipping of op timing gebaseerde raadsels die je daadwerkelijk laten stoppen en denken.

Eerst dacht ik dat het een luchtige spin-off zou zijn, maar sommige van deze latere puzzels? Brutaal. Op een goede manier. Je herkent de SNES-tijdperk sprites en muziek, gewoon hergebruikt voor deze vreemd bevredigende brain-teaser-sfeer. Als je ooit een Zelda -kerker hebt gespeeld en wenste dat de hele game precies dat was, maar moeilijker, is dit je jam.

Eerlijke waarschuwing: houd een notitieblok bij de hand van de schuifdelen van de ijsblok.