Tamagotchi 64 is eigenlijk wat er gebeurt als je die kleine ei-vormige virtuele huisdieren uit de jaren 90 neemt en ze op de N64 in volle 3D blaast. Je voedt ze nog steeds, ruimt na hen op en probeert ze niet te laten sterven (wat, laten we echt zijn, nog steeds veel te snel gebeurt). Maar nu doe je het in deze raar charmante blocky wereld waar je Tamagotchi rondwaait als een kleine dronken kamergenoot.

De persoonlijkheden zijn verrassend verschillend - sommige zijn behoeftige kleine gremlins, anderen sfeer alleen op zichzelf. Ik liet per ongeluk mijn eerste verhongeren omdat ik werd afgeleid door de mini-games (whoops). De evolutiepaden zijn ook nogal onvoorspelbaar - rendt ze uit het voeden van niets anders dan cake maakt ze ... niet geweldig in het leven.

Het is janky op die zeer N64 -manier, maar als je ooit knoppen hebt gepuree om een pixel huisdier in leven te houden, is dit hetzelfde raar bevredigende paniek in 3D. Raak misschien niet te gehecht.