Man, Super Street Fighter II over het Genesis is nog steeds een van die spellen die gewoon goed aanvoelt . Je start het op, kies Ryu, want laten we eerlijk zijn, iedereen begint met Ryu, en binnen enkele seconden gooi je vuurballen zoals het is 1994 weer. Het Sprite-werk houdt verrassend goed stand-de trappen van Chun-Li zijn nog steeds bliksemsnel en Zangief's spinning pile driver ziet er net zo belachelijk (en bevredigend) uit als altijd.

Wat ik leuk vind, is hoe elk personage eigenlijk anders aanvoelt . Guile gaat er alles aan om terug te houden om op te laden, terwijl Dhalsim's rekarmen gevechten laten aanvoelen als een rare, drijvende schaakwedstrijd. En ja, de AI kan brutaal zijn - Bison zal je absoluut verwoesten als je niet voorzichtig bent - maar dat maakt het landen gewoon een perfecte Dragon Punch nog zoeter.

Het is ook niet alleen nostalgie. Couch Versus Mode is nog steeds geweldig, vooral als je een vriend hebt die zweert dat ze beter zijn dan jij (spoiler: dat zijn ze niet). De muziek van de Genesis -versie heeft ook dat knapperige, iconische geluid - het thema van Ken slaat nog steeds. Als je het nog nooit hebt gespeeld, mis je een van de puurste vechtspelervaringen die er zijn.