مرد ، Super Street Fighter II در مورد پیدایش هنوز یکی از آن بازی هایی است که فقط احساس درست می کند. شما آن را بوت می کنید ، Ryu را انتخاب می کنید زیرا صادقانه بگویم ، همه با Ryu شروع می کنند ، و در عرض چند ثانیه مانند آن دوباره سال 1994 می توانید آتش نشانی را پرتاب کنید. کار Sprite به طرز حیرت انگیزی خوب است-ضربات چون لی هنوز هم رعد و برق سریع است ، و راننده شمع چرخش Zangief مانند همیشه مسخره (و رضایت بخش) به نظر می رسد.

آنچه من دوست دارم این است که چگونه هر شخصیت در واقع متفاوت است . همه چیز در مورد عقب نگه داشتن شارژ است ، در حالی که بازوهای کششی Dhalsim باعث می شود دعوا مانند یک مسابقه شطرنج عجیب و غریب و شناور باشد. و بله ، هوش مصنوعی می تواند وحشیانه باشد - اگر مراقب نباشید ، بریس کاملاً شما را خراب می کند - اما این فقط باعث می شود فرود یک پانچ اژدها کامل حتی شیرین تر شود.

این فقط دلتنگی نیست. Couch Versus Mode هنوز یک انفجار است ، به خصوص وقتی دوستی دارید که قسم می خورد بهتر از شما است (اسپویلر: آنها نیستند). موسیقی نسخه Genesis این صدای ترد و نمادین را نیز دارد - موضوع کن هنوز هم سیلی می زند. اگر هرگز آن را بازی نکرده اید ، یکی از خالص ترین تجربه های بازی های جنگی را در آنجا از دست نمی دهید.