Man, Street Fighter II Turbo op het Genesis raakt nog steeds anders. Zodra je het opstart, die klassieke "Ronde 1, Fight!" Raakt je oren, en plotseling ben je terug in de arcade-behalve dat je nu op je bank bent, knoppen stampt zoals het is 1993. Ryu's vuurballen voelen hier chunkier dan in latere versies, en de bliksempoten van Chun-li klinken alsof iemand op een blikje drumt (op de beste manier).

De bètaversie heeft deze rare charme - sommige animaties zijn enigszins af, zoals Guile's haar die door zijn hoofdband knipt tijdens een flash -trap. Maar dat laat het gewoon rauwer aanvoelen. Je zult de eerste 10 minuten doorbrengen om te onthouden hoe je een Dragon Punch moet doen en dan onmiddellijk worden verwoest door de CPU's Cheap-As-Hell Vega. De moeite waard.

Als je een buddy hebt, is het pure chaos - twee mensen die schreeuwen over wie de laatste hit daadwerkelijk landde terwijl de rekbare ledematen van Dhalsim het scherm vullen. Dit is niet de gepolijste HD -remake; Het is degene die je speelde met pizza -vet op de controller.