Strider on the Genesis is een van die spellen die gewoon snel aanvoelen - alsof je nauwelijks je eigen karakter bijhoudt. Je speelt als Hiryu, deze cyber-ninja met een plasma-zwaard dat door vijanden als boter snijdt, en het spel gooit je recht in een futuristische Sovjet-Unie (ja, het is raar) waar je wolkenkrabbers schaalt, mechs ontwijkt en soldaten snijdt voordat ze zelfs weten wat ze raken.

De bedieningselementen zijn glad en de animatie was gek voor zijn tijd - Hiryu -flips, glijbanen en beklimmen muren alsof het niets is. Alleen al in het eerste niveau springt u tussen de luchtschepen halverwege de vlucht, die er nog steeds nu zelfs nu cool uitziet. Sommige van de latere fasen worden echter brutaal. Je zult veel sterven, maar de actie heeft nooit lang genoeg opgelaten om frustrerend te voelen.

Het is een van die Genesis -spellen waardoor je je realiseert dat Capcom toen al voor op de curve was. Als je van snelle actie houdt met een kant van de anime flair uit de jaren 80, is dit om een reden een klassieker.