Strider on the Genesis یکی از آن بازی هایی است که فقط سریع احساس می شود - مانند اینکه شما به سختی با شخصیت خود همراه هستید. شما به عنوان Hiryu بازی می کنید ، این نینجای سایبری با شمشیر پلاسما که دشمنانی مانند کره را برطرف می کند ، و بازی شما را به سمت یک اتحاد جماهیر شوروی آینده نگر (بله ، عجیب است) که در آن شما آسمان خراش ها را مقیاس می کنید ، می خواند و سربازان را خرد می کنید و حتی می دانند که چه چیزی به آنها ضربه می زند.

کنترل ها نرم و صاف هستند ، و انیمیشن برای زمان خود مجنون بود - هیریو می چرخد ، اسلایدها و صعود می کند مانند این چیزی نیست. سطح اول به تنهایی شما را در میان کشتی های هوایی در اواسط پرواز پرش می کند ، که حتی اکنون هم جالب به نظر می رسد. برخی از مراحل بعدی وحشیانه می شوند. شما زیاد خواهید مرد ، اما این عمل هرگز به اندازه کافی طولانی نمی شود تا احساس ناامیدی کند.

این یکی از آن بازی های پیدایش است که باعث می شود متوجه شوید Capcom از آن زمان از منحنی جلوتر بود. اگر دوست دارید عمل سریع با یک طرف از فلر انیمه دهه 80 باشد ، این به یک دلیل کلاسیک است.