Starshot is een van die rare N64-spellen uit het late tijdperk die voelt alsof het verdwaald is in de shuffle-wat jammer is, omdat het deze bizarre charme heeft. Je speelt als een space Circus Acrobat (ja, echt) die tussen planeten stuitert met deze janky maar nogal leuke jetpack. De bedieningselementen zijn even wennen-verwachten in het begin te verwachten om platforms veel te overschrijden-maar zodra het klikt, is er iets bevredigend om jezelf door deze trippy, low-poly buitenaardse werelden te gooien.

De niveaus zijn overal op de beste manier over de beste manier: het ene moment ontwijk je gigantische discoballen in een theater met nul-zwaartekracht, het volgende moment dat je wordt achtervolgd door bewuste gokautomaten. Het is niet de strakste platformer op het systeem, maar de pure creativiteit maakt het goed. Verwacht Mario 64 Pools niet-dit is meer een "late-night pizza en rare vibes" soort spel.

Oh, en de soundtrack? Unironisch geweldig. Als iemand die een arcade -kast uit de jaren 90 in een zwart gat heeft gevoerd en de echo's heeft opgenomen.