Shinobi III is een van die Genesis -spellen die gewoon goed aanvoelt op het moment dat je begint te spelen. Je springt erin als Joe Musashi, snijdt door vijanden met je zwaard, gooit Shurikens alsof ze uit de mode raken en muursprongen uittrekken die nog steeds soepel aanvoelen. Het eerste niveau gooit je rechtstreeks in de actie-Ninjas springt uit het niets, gun-toting goons, en deze rare krab-vijanden die op de een of andere manier passen.

De bedieningselementen zijn strak, de muziek slaat (die elektrische gitaar in de eerste fase is pure energie uit de jaren 90), en de moeilijkheid? Oh, het is er. Je sterft een paar keer om de timing op die draaiende mesvallen uit te zoeken, maar wanneer je eindelijk een perfecte run nagelt, is het zo bevredigend. En de bazen? Enorme, schermvullende monsters die je daadwerkelijk doen denken in plaats van alleen knop-stopping.

Het is niet alleen nostalgie - dit houdt stand. Als je je ooit een cyber-ninja wilde voelen die door laserrasten en robots in tweeën bladert, is dit jouw spel.