Shinobi III یکی از آن بازی های Genesis است که در لحظه شروع بازی درست احساس می کند . شما به عنوان جو موسشی پرش می کنید ، با شمشیر خود دشمنان را بریده اید ، مانند شوریکن ها مانند آنها از سبک خارج می شوند ، و پرش های دیواری را بیرون می کشید که هنوز دهه ها بعد احساس صافی می کنند. سطح اول شما را مستقیماً به سمت عمل می اندازد-نینجاها از هیچ جا بیرون می آیند ، اسلحه های اسلحه و این دشمنان خرچنگ عجیب و غریب که به نوعی در آن جا قرار می گیرند.

کنترل ها محکم است ، موسیقی سیلی (که گیتار برقی در مرحله اول انرژی خالص 90s است) و مشکل؟ اوه ، آنجاست. شما چند بار خواهید مرد که زمان آن را در تله های تیغه در حال چرخش تشخیص دهید ، اما وقتی در نهایت یک اجرای کامل را میخکوب می کنید ، بسیار رضایت بخش است. و کارفرمایان؟ هیولاهای بزرگ و پر از صفحه نمایش که در واقع باعث می شود به جای فقط دکمه زدن دکمه فکر کنید.

این فقط دلتنگی نیست - این یکی از این موارد نگه داشته می شود. اگر تا به حال می خواستید مانند یک نینجای سایبری احساس کنید که از طریق شبکه های لیزری و روبات های خرد شده به نصف می چرخد ، این بازی شماست.