Shadowgate 64 is een van die N64 verborgen edelstenen die nooit genoeg liefde hebben gekregen. Je wordt wakker in dit griezelige kasteel zonder geheugen, en meteen gooit het spel deze rare, bijna dromerige puzzels naar je - zoals uitzoeken waarom een skelet een sleutel vasthoudt of hoe je langs een pratende deur kunt komen die niet zal houden. De sfeer is dik, als een mistige nacht waar elke schaduw voelt alsof hij iets verbergt.

De torens hebben allemaal hun eigen sfeer-sommige zijn rechtstreeks gotische horror, anderen voelen zich als een verwrongen sprookje-en de puzzels worden serieus creatief. Ik zat veel te lang vast op één met een schilderij en een bel, maar toen het eindelijk klikte? Voelde als een genie. Verwacht gewoon geen handhold; Deze game houdt ervan om op de beste manier met je te knoeien.

Als je van point-and-click avonturen houdt, maar wou dat ze meer N64 Jank en humeurige verlichting hadden, is deze het waard om op te graven.