Shadow Man op N64 is een van die rare, humeurige edelstenen uit de late jaren 90 die bij je blijft. Je speelt als Mike Leroi, een voodoo-aangedreven antiheld die kan springen tussen het land van de levenden en de doden-wat handig is, omdat de werkelijke levende wereld hier veel griezeliger aanvoelt dan het hiernamaals. Het eerste wat je zult opmerken, is hoe onderdrukkend de sfeer is: korrelige texturen, verre schreeuwen en dit verontrustende gebrom op de achtergrond waardoor elke hoek gevaarlijk aanvoelt.

Combat is een beetje onhandig volgens de normen van vandaag (hallo, N64 tankbesturingselementen), maar er is iets bevredigend aan het vernietigen van demonen met een jachtgeweer terwijl ze op dit labyrintische niveaus navigeren. De helft van de tijd raakte ik verdwaald in de uitgestrekte kaarten, maar struikelde op een verborgen voodoo -pop of cryptische aanwijzing maakte het de moeite waard. En die soundtrack? Pure nachtmerrie brandstof op de beste manier - zoals iemand een horrorfilmscore opneemt in een kathedraal kelder.

Het is janky, zeker, maar er is niets anders helemaal leuk. Als u de gedateerde bedieningselementen aankan, is dit een reis die het maken waard is.