Samurai Spirits on the Genesis is een van die vechtspellen die gewoon anders aanvoelen - geen vuurballen, geen flitsende superbewegingen, gewoon schoon, brutaal zwaardspel waar een goede schuine streep een match kan beëindigen. Het eerste wat je zult merken, is hoe zwaar de personages bewegen, elke stap opzettelijk, alsof je echt een samurai controleert die hun opties weegt voordat je opvalt.

Ik herinner me dat ik Haohmaru aanvankelijk had geplukt, omdat, nou, kerel een gigantisch zwaard heeft - hoe zou je niet kunnen? Maar nadat ik een paar keer was verwoest, schakelde ik over naar Galford en zijn stiekeme hondenaanvallen. Het rooster is klein, maar elke jager dwingt je om volledig anders te spelen, waar ik van hou. En die "woede" monteur? Er gaat niets boven het landen van een wanhopige schuine streep als je op een stuk gezondheid bent.

Het is niet zo snel als Street Fighter, en de bedieningselementen zijn even wennen als je gewend bent aan moderne jagers. Maar er is iets met de spanning in elke wedstrijd - één verkeerde zet en je bent klaar. Houd nog steeds stand als je van methodische duels met hoge inzet houdt.