Samurai Shodown op SNES is een van die vechtgames die gewoon anders aanvoelen - minder over het puree van de knop, meer over timing en het lezen van je tegenstander. Het eerste wat je zult opmerken, is hoe zwaar de zwaardschommelingen zijn, met dit bevredigende geriepen wanneer messen verbinden. Ik herinner me dat ik Haohmaru aanvankelijk had geplukt, omdat kerel een gigantisch zwaard heeft, maar dan verwoest werd door Galford's stiekeme hondenaanvallen.

Het rooster zit vol Weirdos (op een goede manier) - zoals Charlotte met haar roofer of aardbeving, wie is eigenlijk een sumo -chef? Speciale bewegingen zijn niet zo flitsend als Street Fighter, maar het landen van een goed getimede woede-explosie voelt brutaal aan. Ook spettert het bloed als je een zware hit landt, ziet er nog steeds knoest uit voor een 16-bits spel.

Eerlijke waarschuwing: de AI cheats als een gek op hogere moeilijkheden. Je zult zweren dat sommige van die tellers rechtopstaand psychisch zijn. Houd nog steeds stand als je van methodisch zwaardtje houdt in plaats van Fireball -spam.