Resident Evil 2 op N64 is nog steeds een van de engste games die ik heb gespeeld - zelfs met die blocky graphics. Je begint als Leon of Claire, vast in Raccoon City na de uitbraak van de zombie, en meteen klauter je naar munitie terwijl griezelige gang gekreun je op scherp houdt. De puzzels zijn precies het juiste soort frustrerend, waar je teruggaat door het politiebureau dat mompelt: "Waar was die sleutel in godsnaam weer?"

Wat wild is, is hoe anders het verhaal van elk personage zich afspeelt. Leon heeft meer vuurkracht, maar Claire heeft betere mobiliteit, dus het opnieuw spelen voelt eigenlijk fris. En ja, de N64 -versie heeft enkele verlaagde visuals, maar de spanning? Nog steeds perfect. Je hoort een liker kruipen op het plafond voordat je het ziet, en dat is wanneer de paniek binnenkomt.

Als je tankbesturingselementen en beperkte reddingen aankan, is dit overlevingshorror op zijn best. Geef me gewoon niet de schuld als je op een raam springt dat achter je slaat.