Olympus No Tatakai is een van die rare, vroege NES Action-RPG-hybriden die voelt alsof het niet kon beslissen wat het wilde zijn. Je begint terwijl deze kleine Griekse held rondloopt die monsters snijdt, maar dan beheert je plotseling statistieken en koop je uitrusting alsof het een volledige RPG is. De bedieningselementen zijn een beetje stijf - typisch voor 1986 - maar er is iets charmants over hoe Janky de gevecht voelt.

Eerste wat je zult opmerken? De muziek slaat. Het heeft die klassieke chiptune -energie, alle heroïsche trompetten en kerker -crawler -vibes. En de sprites zijn klein maar verrassend gedetailleerd-je kunt zien dat ze echt probeerden mythologie in die 8-bits cartridge te proppen. Verwacht gewoon niet veel verhaal verder dan "goden zijn gek, ga dingen raken."

Het is het soort spel waarbij je ofwel een rare mix van genres sfeer of hard stuitert. Ik bleef hangen voor de pure nieuwigheid van het kijken naar Hercules Brawl met wat eruit ziet als een pixelateerde Minotaurus die de helft van zijn animaties mist.