Missie onmogelijk op N64 is in feite dat je probeert Ethan Hunt te zijn met blocky polygonen - en eerlijk gezegd werkt het een beetje. Je begint met sluipen door een ambassade met die klassieke N64 -mist die de trekkingsafstand verbergt, sloten plukken en bewakers op de meest onhandige geanimeerde manier kunnen worden geanimeerd. De bedieningselementen zijn even wennen (waarom is gehurkt zo kieskeurig?), Maar als je het eenmaal onder de knie hebt, is er iets bevredigend aan het opzetten van afleidingen en het kruipen door ventilatieopeningen als een budget -supersy.

De missies raken behoorlijk betrokken-je zult bommen ontwapenen, vermomt verbergen halverwege de achtervolging en af en toe in paniek raken wanneer je je realiseert dat je zonder reden een alarm hebt geactiveerd. De soundtrack nagelt die gespannen spionagedel, zelfs als het stemacteren klinkt alsof het in een blikje is opgenomen. Het is janky op die nostalgische manier, maar als je van stealth -spellen houdt die je hand niet vasthouden, is dit een vreemd charmante tijdcapsule.